Droge peulvruchten – Bonen

Bonen – ‘gewone’ (Westerse)
Meer droge bonen zijn te vinden bij: Bonen – (sub) tropische

 Bruine bonen (P. Vulgaris)

Bruine bonen  (P. Vulgaris)

 

Bruine bonen worden vooral in Noord Europa gegeten. Ze zijn gedroogd  en kant en klaar  in blik en glas te koop

Het zijn vaak ‘echt Nederlandse’ bonen die voornamelijk in Zeeuws Vlaanderen en op kleinere schaal in Noord Holland verbouwd zijn.   

haast overal ( ook bij de kruidenier en kleine buurtsuper) 

in de meeste (grote) supermarkten

 Gele bonen (P. Vulgaris)

Gele bonen  (P. Vulgaris) Gele bonen van oude landrassen  – zoals de Friese woudbonen en de Groninger strogele worden (op kleine schaal)  in Noord Nederland nog steeds verbouwd. De bonen – die zo’n beetje net zo groot zijn als bruine bonen – zijn crème of vaal geel van kleur. Naarmate de bonen ouder worden worden ze donkerder.

Omdat deze bonen een streekproduct zijn verschilt de verkrijgbaarheid sterk. Ze worden in het noorden van het land – na de oogst in het najaar – soms in winkels verkocht. Ze worden ook wel door de telers – op borden die langs de weg staan – aangeboden. In de rest van het land zijn ze moeilijk te vinden.

 – soms in natuurvoedingwinkels en groentespeciaalzaken  

 – soms op grote markten.

   Groene bonen – Flageoletten (Phaseolus Spp.)

 Klik hier voor informatie over Flageoletten

 Witte bonen (Phaseolus Spp.)

Witte bonen  (P. Vulgaris)

Weetje: In Amerika worden witte bonen Navy beans (marinebonen) genoemd.

Witte rijstboontjes (P. Vulgaris – Comtesse de Chambord).

Witte lima bonen (P. lunatus L.).

 

Witte bonen kunnen sterk in grootte en vorm variëren. Ze zijn allemaal neutraal van smaak en daarom wereldwijd erg geliefd. 


‘Gewone’ witte bonen zijn ongeveer net zo groot als (of soms iets kleiner dan) bruine bonen. Ze worden commercieel in Nederland (haast) niet meer verbouwd en komen meestal uit Amerika en Oost Europa.

Ze zijn gedroogd en kant en klaar (naturel en in tomatensaus) in blik en glas  te koop. 

Een speciale soort ‘gewone’ witte bonen zijn de Italiaanse Cannelini bonen, die vrij groot en erg goed van smaak zijn. Ze zijn in blik en gedroogd te koop.


De allerkleinste witte bonen zijn de lange, dunne witte rijstboontjes*. Ze zijn hooguit circa 1 centimeter lang (net wat groter dan een flinke rijstkorrel).

Deze boontjes komen oorspronkelijk uit Azië en zijn al in de tweede helft van de 19e eeuw in Europa geïntroduceerd. Ze zijn in Nederland (vrijwel) nergens te koop.

 Er zijn ook gekleurde rijstboontjes.


Lekker zachte en extra grote, brede, platte witte bonen zijn de Lima bonen of reuzenbonen.  

Ze zijn in blik en gedroogd te koop – soms als Lima bonen of reuzenbonen – maar vaak ook onder de naam boterbonen (omdat ze uit Amerika komen en de naam butterbeans uit het Engels letterlijk vertaald is). 

Let op: De naam boterbonen kan in recepten tot verwarring leiden: ‘Echte’ boterbonen zijn van oudsher gele sperziebonen. Zie voor meer info daarover: Sperziebonen

Er zijn ook gekleurde Lima bonen

          haast overal ( ook bij de kruidenier en kleine buurtsuper) 

         in de meeste supermarkten

    alleen in grote – erg goed gesorteerde – supermarkten 

   meestal alleen in speciaalzaken – bijvoorbeeld natuurvoeding- en

              delicatessenwinkels, Chinees / Indische toko’s en Surinaamse 

               Turkse of  Marokkaanse winkels – soms op grote markten.

Coco bonen (P. Vulgaris)

Coco-bonen

Yin – yang bonen

 

Coco-bonen of (op z’n Frans) Haricots cocos zijn erg dikke, soms bijna ronde bonen. Ze kunnen allerlei kleuren hebben: Roodbruin, zwart, wit en wit met zwarte of gekleurde vlekken. 

Witte coco-bonen worden in Bretagne (Frankrijk) verbouwd en zijn bij de Fransen erg populair, ze worden gebruikt voor de cassoulet (een bonenschotel met veel vlees). Ze zijn een beetje melig en lijken wat smaak betreft erg op gewone witte bonen.

Erg bijzondere coco-bonen zijn de half zwart / half witte  Yin -yang bonen, ze worden ook wel Calypso of orkabonen genoemd. 

Coco- bonen zijn – als ze al te vinden zijn – alleen gedroogd  te koop.  

   meestal alleen in speciaalzaken – bijvoorbeeld natuurvoeding- en

              delicatessenwinkels, Chinees / Indische toko’s en Surinaamse 

               Turkse of  Marokkaanse winkels – soms op grote markten.

 Gevlekte bonen  (P. Vulgaris)

Kievietsbonen

Weetje: 

Pinto is Spaans en betekent ‘beschilderd’. 

Borlotti bonen  

Soldatenbonen 

Weetje:

In Frankrijk is de soldaten- boon vernoemd naar de Cavaliers van de orde van de Heilige Geest – die een bruinrood kruis droegen – en heet daar: (Haricot) St-Esprit à oeil rouge: Heilige geest (boon) met rood oog.

Kievitsbonen zijn in Europa een oud (haast) vergeten ras. Op z’n Engels heten ze Pinto beans en ze zijn in Zuid Amerika en Mexico erg geliefd. Ze zien er droog fraai beige / donker bruin gevlekt uit, maar door koken verliezen ze de tekening en worden licht roodbruin. 

Kievietsbonen lijken gekookt erg op bruine bonen, maar zijn wat zachter en fijner van smaak. Ze zijn in blik (als pinto) en droog  (als kievietsboon) te koop.


(Italiaanse) Borlotti bonen (in Amerika heten deze bonen Cranberrybeans) zijn crème met rode vlekken.  

Ze lijken zo erg op kievietsbonen (pinto beans) dat ze er – in de levensmiddelenhandel en ook door zaadleveranciers – vaak mee verwisseld worden. 

Borlotti bonen zijn zowel in blik als droog  te koop.


Soldatenbonen hebben rond het oog (de plek waarmee ze aan de peul vastgezeten hebben) een tekening, die – met enige fantasie – doet denken aan tinnen speelgoedsoldaatjes uit de 18e eeuw (met zo’n rare helm met pluim er op). 

De tekening blijft na koken behouden, maar de bonen moeten erg voorzichtig gekookt worden, ze splijten makkelijk (en vallen dan uit elkaar).

De soldatenboon is een erg oud Europees bonenras en alleen gedroogd  te koop. 

    alleen in grotere – erg goed gesorteerde – supermarkten 

   meestal alleen in speciaalzaken – bijvoorbeeld natuurvoeding- en

              delicatessenwinkels, Chinees / Indische toko’s en Surinaamse 

               Turkse of  Marokkaanse winkels – soms op grote markten.

 Kidneybonen  (P. Vulgaris)

Red kidneybean (rode nierboon)  Kidney-beans of nierbonen – zijn uiteraard niervormig – ze komen van oorsprong uit Amerika en de Engelse naam is meestal bekender dan de Nederlandse.  

De smaak van nierbonen is licht zoet. Er zijn witte, bruine en zwarte soorten, maar de red (rode) kidney bean is de meest geliefde.

Red kidney-beans zijn gedroogd en kant en klaar in blik te koop.

       in de meeste (grote) supermarkten

Zwarte bonen (P. Vulgaris)

Zwarte nierbonen  (P. Vulgaris) Black beans (zwarte bonen) zijn er in allerlei soorten. In Amerika zijn de ‘black beans’ vaak zwarte kidneybonen (nierbonen), maar de naam black beans wordt daar ook gebruikt voor de kleinere turtle beans (schilpad bonen) of freijoles negros (zwarte bonen) uit Mexico. De laatstgenoemde worden ook wel Mexicaanse of Spaanse zwarte bonen genoemd.

Zwarte bonen zijn na enig zoeken kant en klaar in blik en soms gedroogd te koop.

    alleen in grote – erg goed gesorteerde – supermarkten 

   meestal alleen in speciaalzaken – bijvoorbeeld natuurvoeding- en

              delicatessenwinkels, Chinees / Indische toko’s en Surinaamse 

               Turkse of  Marokkaanse winkels – soms op grote markten.